"Kredziarz" - C.J.Tudor - udany debiut pisarski
- ksiazkimojamilosc
- 2 sty 2021
- 2 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 11 mar 2021

⭐⭐⭐⭐⭐/5
Na „Kredziarza” trafiłam zupełnie przypadkowo. O dziwo książka wpadła mi w oko już jakiś czas temu podczas wysyłania paczki na poczcie ;)
Początkowo trudno mi było uwierzyć, że „Kredziarz”, to debiutancka powieść autorki, gdyż pierwsze co zauważyłam, to jej chwytliwy styl pisania i plastyczny język, który czyta się z zadziwiającą lekkością. Narracja jest bardzo dynamiczna i gładka i trzeba przyznać, że w „Kredziarzu” można się zatracić.
Bardzo liczyłam na to, że książka będzie cały czas mnie trzymała w napięciu, jednak tak się niestety nie stało. Pierwsza połowa książki toczyła się dla mnie bardzo powoli. Jedynym plusem tej sytuacji było to, że bardzo dokładnie i szczegółowo mogłam poznać życie bohaterów oraz jak kształtują się relacje między nimi.
Książka porusza problem społecznych konfliktów oraz tajemniczych zachowań. Jako osoba, która od samego początku oczekiwała rzędu trupów i intensywnego działania mordercy poczułam się rozczarowana i znużona, ale nic straconego. Wcześniej pojawiające się opisy znalazły swoje uzasadnienie w zakończeniu książki, już po rozwiązaniu wszelkich zagadek.
Głównym bohaterem książki jest 12-letni Eddie, który jako dziecko toczy zupełnie zwyczajne i normalne rzeczy. Zajmuje się tak prozaicznymi rzeczami jak jazda na rowerze, granie w gry, czy ucieczka przed szkolnymi łobuzami. Życie Eddiego i jego kolegów zmienia się w raz z chwilą, gdy tajemnicze symbole zapisane kredą doprowadzają ich do ciała zamordowanej dziewczynki.
Po tym wydarzeniu z każdą kolejną stroną książki atmosfera się zagęszcza, staje się bardziej mroczna, przepleciona kłamstwami i tajemnicami, w której nic nie jest takim, jakim się wydaje, a duchy zmarłych nie stanowią już tylko złego snu.
Należy podkreślić, że nie bez powodu Ed otrzymuje rysunek wisielca, ponieważ "Kredziarz" to przede wszystkim opowieść o pętli wynikającej z pewnej życiowej nieporadności, nieumiejętności poradzenia sobie z własną przeszłością oraz tym, czego nie potrafimy sobie w jakikolwiek sposób racjonalnie wyjaśnić. Właśnie pętla szaleństwa zaciska się na bohaterze, który nie potrafi uwolnić się od prześladujących go demonów przeszłości
Reasumując C.J. Tudor ma niezwykły talent i umiejętność tworzenia nietuzinkowych bohaterów. Autor tworzy też nietuzinkowe portrety psychologiczne postaci, a akcja pod płaszczykiem normalności zachowuje w sobie wiele mrocznych sekretów.
Powieść, początkowo nużąca okazuje się być niepokojąca, tajemnicza, mroczna, a przede wszystkim (co z resztą najważniejsze) zaskakująca do ostatniej strony!
Commentaires